Zaterdag 14/zondag 15 oktober 2023 – Olmen/Wezel/Sluis
Lezingen: Jesaja 25,6-10a Filippenzen 4,12-14.19-20 Matteüs 22,1-14
Broeders en zusters, met de recente gebeurtenissen in Israël-Palestina, klinkt de hoopvolle boodschap van de profeet Jesaja een beetje wrang. We horen misschien wel graag voorlezen over een maaltijd met belegen wijnen. En ook is het een troostrijke gedachte dat Jesaja voorzegt dat de Heer alle volkeren zal samenbrengen op zijn heilige berg Sion. Dat is de berg waarop de tempel in Jeruzalem gebouwd is. Hoe vaak er ook over Israël gesproken wordt als “het heilige land”, het geweld en de haat die er nu hoogtij vieren, tonen allerminst dat de volkeren daar Gods droom van vrede en harmonie belichamen. Onze Paus Franciscus roept ons allen op om intens te bidden voor vrede in dat land, waar voor zo veel gelovigen, Joden, Christenen en Moslims, bijzonder belangrijke en heilige plaatsen zijn. Het lijkt me niet zinvol om in deze kwestie religie te misbruiken om politieke doelen te verwezenlijken. Al deze mensen zijn kinderen van Abraham, kinderen van God. Vanuit die overtuiging is ons gebed om vrede zinvol en eerlijk. Geweld kan nooit een antwoord bieden voor de moeilijke vragen die zich daar al tientallen jaren lang stellen.
Ook in de evangelielezing hoorden we Jezus vertellen over een riant feest. Hij vergelijkt het Rijk der Hemelen met een koning die een bruiloftsfeest gaf voor zijn zoon. Als ik die eerste zin ernstig neem, staat er dus niet: “het Rijk der Hemelen lijkt op een bruiloftsfeest”. Wel: “het lijkt op een koning”. Door op een nieuwe manier naar deze parabel te luisteren, kunnen we misschien ook onze eigen geloofshouding voeden en waar nodig bijsturen. Het Rijk der Hemelen is dus gul en uitnodigend, en zal niet rusten tot de bruiloftszaal vol met gasten is gelopen.
De eerste genodigden werden door die koning hard aangepakt: wie zijn gezanten heeft vermoord, wordt evenzo behandeld. Niet ingaan op de uitnodiging van het Rijk Gods is geen pietluttig detail in je leven. Als je de volle waarde en draagwijdte van deze uitnodiging begrijpt, en toch weigert, word je in de waarheid van jouw keuze gerespecteerd, maar ook geconfronteerd. En wie wél ingaat op de uitnodiging, maar zich niet bekeert (of zoals het in de parabel heet: niet de gepaste kledij draagt), zal ook omwille van die vrije keuze de gevolgen dragen. Gods barmhartigheid en peilloze liefde is geen naïef “alles onder de mat vegen”. De keuzes die we maken, en de manier waarop we die keuzes gestalte geven, hebben betekenis. Daar is de parabel een waarschuwing voor.
In het laatste stukje dat we vandaag uit de brief van Paulus aan de christenen van Filippi hebben horen voorlezen, drukt de apostel uit dat hij, nu hij onder huisarrest in Rome verblijft, vindt dat hij geen lessen meer heeft te leren van andere volgelingen van Jezus, als het gaat over soberheid, ontberingen en gebrek. Hij kent zowel het positieve als het negatieve uiterste. En dan is er die éne zin, die heel kernachtig Paulus’ overtuiging en gedrevenheid uitdrukt: “Alles vermag ik in Hem die mij kracht geeft.” In een andere vertaling klinkt dit zo: “Ik kan alles verdragen omdat de Heer mij kracht geeft.”
Er zitten dus twee beweringen: “Ik kan alles verdragen” en “de Heer geeft mij kracht”. Je moet wel een heel sterk geloof hebben, als je dit zo ervaart in je leven. Misschien kan het ons helpen om die zin ergens op te schrijven, zodat we die regelmatig tegenkomen. Zo kunnen we groeien in vertrouwen op God, die mensen kracht geeft, ook al hebben ze soms vreselijke dingen te lijden. Daarmee kunnen we aan onszelf denken, maar ook aan mensen die we al dan niet persoonlijk kennen, en waarvan we weten dat ze het moeilijk hebben. Denk bijvoorbeeld aan de duizenden mensen die nu in angst leven omdat oorlog de veiligheid van hun thuis bedreigt.
Tenslotte bedankt Paulus de christenen van Filippi voor hun steun, die ze met Epafroditus hebben meegestuurd, om Paulus in zijn gevangenschap nabij te zijn. Deze brief heeft Paulus bij diens terugkeer meegegeven naar Filippi. Daarom beloofde Paulus in de voorlaatste zin dat God hen met goddelijke rijkdom in al hun noden zou voorzien door hen de heerlijkheid te schenken in Christus Jezus. Voor de apostel was zijn lot in de nabije toekomst heel onzeker. En hij schreef eerder in de brief: “leven is voor mij Christus, sterven is mij winst”, omdat hij geloofde dat hij voorbij zijn leven nóg dichter bij Christus zou zijn. Terwijl hij toen al ervaren heeft dat Christus hem intens nabij was.
Met deze woorden neemt Paulus afscheid van zijn lezers, en ook een beetje van ons. Volgende week vieren we in veel kerken de verjaardag van de kerkwijding, maar de zondag daarna beginnen we aan de doorlopende lezing van de eerste brief van Paulus aan de christenen van Tessalonica. Zo leren we week na week Paulus en de gemeenschappen met wie hij verbonden is, beter kennen. Zo kunnen we van deze gedreven apostel leren om ook zelf te groeien in het geloof. We leren ook ons gebed vanuit de Schrift voeding en vorm te geven. Misschien antwoordde u spontaan op zijn laatste woorden: Aan onze God en Vader zij de eer in de eeuwen der eeuwen! Amen.
De blog van Vincent 